
Omgaan met dementie in Bizarre nevel
Het is lastig om aan te geven wanneer ik voor de eerste keer dacht: er is iets met haar aan de hand. Met Joke. Mijn grote liefde. Ze zal 53 jaar zijn geweest. Alles veranderde een beetje. Vooral haar ‘zijn’, zoals ik dat vaak heb genoemd. Eerst denk je nog: het zullen de hormonen wel zijn of te veel werkdruk. Maar niets van dat al bleek later. Alzheimer, dat was het. Alzheimer had zijn intrede gedaan en zou alles vernietigen. Alles.
De confrontatie met Alzheimer en jezelf
Bizarre nevel gaat over Joke en over ons. Over liefde, over wat wij hadden en wat er van ons is overgebleven nadat de ziekte verwoestend had uitgehaald. Dit boekje gaat ook over alle randverschijnselen. Waar word je mee geconfronteerd als het over hulpverleners gaat of over het financieren van de noodzakelijke ondersteuning. Eigenlijk heb ik het boekje alleen maar geschreven om haar te eren. De geweldige vrouw waar ik zoveel van houd en die zo intens en verschrikkelijk door ons wordt gemist.
Ze verdween langzaam in de mist en nu is ze dood.
Joke, mijn grote liefde.
Een duidelijk boek over wat Alzheimer aanricht bij patiënt en omgeving.


Inleiding
Alzheimer heeft mijn lieve en mooie vrouw treuzelend vernietigd. Ik schrijf dit rauwe en wellicht enigszins cynische boek omdat ik mijn emotie, pijn en ervaringen wil delen. Niet om de lezer af te schrikken. Niet omdat ik een zure, ouwe en sacherijnige man ben. Het boek geeft hopelijk een beeld van wie wij waren, en wie we zijn geworden door de ziekte. Het beschrijft ook hoe onze dochters en vrienden daarmee omgaan. Het is een monument voor haar, een open reflectie op ons leven en op wat het alzheimermysterie bij ons heeft aangericht.
Waar het over gaat, zijn de steeds verder afnemende tekenen van liefde, die echter in toenemende mate waarde krijgen. Vroeger waren het lieve woorden, een dikke kus en een potje vrijen. Dat hele pakket was jarenlang meer dan voldoende en stond als een huis. Maar de kleine, afbrokkelende momenten die nu nog resteren, zijn onevenredig dierbaar. Nu is er een kneep in mijn hand, iets van een woordje of een korte blik. Daar hecht ik veel meer waarde aan. Daar word ik vrolijk van en put ik kracht uit.